Skip to content Skip to left sidebar Skip to right sidebar Skip to footer

Wernisaż wystawy „Marian Kratochwil (1906–1997). Kresy w sercu i na emigracji”

Muzeum Kresów w Lubaczowie oraz Muzeum Niepodległości w Warszawie serdecznie zapraszają na wernisaż wystawy „Marian Kratochwil (1906–1997). Kresy w sercu i na emigracji”, który odbędzie się w Galerii Oficyna w Zespole Zamkowo-Parkowym w Lubaczowie w niedzielę, 26 stycznia 2025 r., o godz. 16. Na wystawie zostanie zaprezentowanych kilkadziesiąt prac artysty, szkiców oraz obrazów, pochodzących z prywatnej kolekcji Jana Sęka.

Marian Kratochwil (1906–1997) to artysta mniej znany szerszemu gronu odbiorców. Choć jego prace – obrazy, rysunki i grafiki – znajdują się między innymi w największych polskich muzeach, takich jak: Muzeum Narodowe w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Gdańsku czy też w zbiorach ikonograficznych Biblioteki Jagiellońskiej, nie są one prezentowane szerokiej publiczności. Kratochwil od 1940 r. aż do śmierci swoje życie związał z Wielką Brytanią, głównie z Londynem, dlatego też, jako malarz emigracyjny, w czasach PRL-u nie cieszył się szczególnym uznaniem.
Artysta dość wcześnie, bo już po ukończeniu gimnazjum, uległ wpływowi i czarowi Józefa Chełmońskiego. W 1926 r. zaczął pobierać lekcje rysunku u znanego malarza Stanisława Batowskiego we Lwowie. Odkrył w tym czasie pejzaż i tematykę ludową – jego rysunki wykonywane do 1936 r. w Podkamieniu obrazują kresowy świat Podola i Wołynia. Te niewielkich rozmiarów prace to studia anatomiczne rąk i stóp, a także ludzkich typów ludowych i etnicznych. Przedstawienia starców to ukłon w stronę holenderskich mistrzów doby baroku. Artysta szkicuje również zwierzęta i architekturę miasteczek. Jest bacznym obserwatorem kresowego życia, jego rysunki cechuje bardzo dokładnie dopracowana kreska, wręcz akademicka, ale zdarzają się również prace rysowane szybko, ekspresyjnie. W latach 30. XX w. zaczął malować obrazy. Są to przeważnie pejzaże utrzymane w konwencji prac Jana Stanisławskiego, o stonowanej kolorystyce, oszczędne w detalu. Kratochwil był wysublimowanym kolorystą, nie interesowało go samo przedstawienie, tylko operowanie plamą barwną. Jego kompozycje są swobodne, dalekie od realizmu, tworzą one samodzielną silnie przetworzoną wizję rzeczywistości, tym samym artysta kreuje swoisty, bardzo polski typ malarstwa olejnego, jednocześnie daje się zauważyć silnie rozgraniczenie pomiędzy rysunkami – realistycznymi, a obrazami opartymi na odważnym kolorycie – subtelnym i delikatnym.
Drukuj