Poświęcono rondo im. św. Abpa J.Bilczewskiego w Oleszycach
W piątek 16 października bp Mariusz Leszczyński poświęcił rondo im. Świętego Arcybiskupa Józefa Bilczewskiego w Oleszycach. W uroczystości oprócz włodarzy miasta i gminy Oleszyce, duchownych i leśników, uczestniczył również Zenon Swatek, starosta lubaczowski.
Podczas spotkania Wiesław Osuch, przewodniczący Rady Miejskiej w Oleszycach odczytał Uchwałę Rady Miejskiej w Oleszycach o nadaniu rondu nazwy im. Świętego Arcybiskupa Józefa Bilczewskiego. Następnie poświęcenia dokonał bp Leszczyński.
Arcybiskup J. Bilczewski 7 września 1907 r. konsekrował kościół pw. Narodzenia NMP w Oleszycach. Tego samego dnia bierzmował 489 osób, katechizował dzieci i odprawił żałobne nabożeństwo. Dzień później odprawił pontyfikalną sumę i wygłosił kazanie do ok. 12 tysięcy wiernych zebranych na odpuście.
W kościele parafialnym w Oleszycach od 2007 roku czczone są relikwie św. abpa J. Bilczewskiego, które oleszyckiej parafii podarował metropolita lwowski kard. Marian Jaworski.
Józef Bilczewski urodził się w ubogiej rodzinie stolarza-cieśli 26 kwietnia 1860 roku w Wilamowicach jako Józef Biba. 6 lipca 1884 przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Albina Dunajewskiego. W latach 1885-1886 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wiedeńskiego, dokąd został skierowany przez kard. Albina Dunajewskiego, gdzie w ciągu dwóch lat uzyskał stopień doktora teologii. W latach 1886-1887 studiował archeologię starochrześcijańską na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a w 1888 przez jeden semestr teologię dogmatyczną w Instytucie Teologicznym w Paryżu. W latach 1888-1890 po powrocie do kraju pracował przez rok jako wikariusz i katecheta w Kętach, przez następny rok w tym samym charakterze w Krakowie przy kościele św. Piotra i Pawła oraz jako suplent katechety (zastępca etatowego nauczyciela) w Gimnazjum św. Anny. W 1890 na bazie rozprawy pt. Archeologia chrześcijańska wobec historii Kościoła i dogmatu habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim z dogmatyki fundamentalnej. W 1891 mianowany został profesorem nadzwyczajnym dogmatyki specjalnej i objął Katedrę Dogmatyki Szczegółowej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W 1893 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1896/1897 był dziekanem Wydziału Teologii, a w 1900 rektorem Uniwersytetu Jana Kazimierza.
Był mnemonikiem. Odznaczał się niewiarygodnymi zdolnościami zapamiętywania tekstów przeczytanych książek. Napisał szereg prac naukowych, m.in. Archeologia chrześcijańska wobec historii kościoła i dogmatu oraz Eucharystia w świetle najdawniejszych pomników piśmiennych, ikonograficznych i epigraficznych.
17 grudnia 1900 papież Leon XIII ustanowił go metropolitą arcybiskupem lwowskim obrządku łacińskiego. 20 stycznia 1901 w katedrze we Lwowie uzyskał sakrę biskupią z rąk kard. Jana Puzyny. Dzięki jego inicjatywie powstało na terenie archidiecezji lwowskiej 330 obiektów sakralnych na czele z monumentalnym kościołem świętej Elżbiety we Lwowie. Wspierał rozwój Wilamowic, a także miejscową społeczność i jej życie edukacyjne. W swojej pracy duszpasterskiej wzorował się na bł. Jakubie Strzemię. Pragnął pomagać wszystkim potrzebującym pomocy materialnej i duchowej. Głosił pogląd, że sama praca w kościele nie wystarcza, że należy do niej dołączyć pracę społeczną dążącą do oświecenia i poprawy bytu materialnego parafian oraz do usunięcia wszelkiego rodzaju nadużyć, którym ulegały środowiska ekonomicznie słabsze. W celu przygotowania księży do tej akcji organizował w swoim pałacu we Lwowie specjalne kursy społeczne. Wybudował dla stowarzyszeń katolickich (z własnych funduszy i subwencji sejmu) Dom Katolicki we Lwowie. Zajmował się pomocą dla studentów, szkół ludowych, środowisk robotniczych, wspomagał materialnie ubogich. Dla nich w czasie I wojny światowej był moralnym i materialnym oparciem. Dzięki niemu w 1907 przybyli na ziemie polskie pallotyni, gdyż pozwolił im osiedlić się w Jajkowcach na terenie jego diecezji. Sekretarzem abp. Józefa Bilczewskiego był ks. Stanisław Szurek.
W czasie walk polsko-ukraińskich o Lwów w listopadzie 1918 stał na czele komitetu ratunkowego, który dostarczał żywność najbiedniejszym. Obaj arcybiskupi kościoła katolickiego we Lwowie: łaciński arcybiskup Józef Bilczewski i greckokatolicki metropolita Andrzej Szeptycki nie tylko próbowali pośredniczyć w toczących się rokowaniach, ale pod wpływem nuncjusza apostolskiego Achillesa Rattiego odczytali 16 listopada 1918 listy pasterskie, nawołujące wiernych do zaprzestania rozlewu krwi. Józef Bilczewski odznaczał się wielką wrażliwością społeczną, troską o ubogich. Usiłował zmniejszać konflikty polsko-ukraińskie.
Był propagatorem kultu NMP Królowej Polski- m.in. w listopadzie 1905 r. zwołał pierwszy na ziemiach polskich Kongres Mariański poświęcony Najświętszej Maryi Pannie. Dzięki niemu Pius 29 listopada 1908 wydał dekret wprowadzający do litanii loretańskiej na terenie diecezji lwowskiej i przemyskiej wezwanie: Królowo Polski, módl się za nami, a 7 lipca 1910 dekret, w którym potwierdzał kult Matki Bożej jako Królowej Korony Polskiej i ustanawiał liturgiczne święto Królowej Korony Polskiej dla diecezji lwowskiej i przemyskiej (obchodzono je w pierwszą niedzielę maja jako święto dziękczynienia za opiekę Matki Bożej nad Polską, a od 1914 roku – w dniu 2 maja, podczas gdy dla całej Polski święto Maryi Królowej Korony Polskiej zostało w 1923 r. zatwierdzone przez Piusa XI na dzień 3 maja).
18 stycznia 1923 zapadł na ciężką chorobę (anemia pernitiosa – niedokrwistość złośliwa), następstwo – jak można przypuszczać – wytężonej pracy i prawie ascetycznego trybu życia. Zmarł 20 marca 1923 we Lwowie. Został pochowany pośród ubogich na cmentarzu Janowskim, odprowadzany na miejsce pochówku przez tłumy przedstawicieli wszystkich środowisk Lwowa. Jego zabalsamowane serce przekazano do parafii św. Stanisława Biskupa w Lubaczowie, gdzie spoczęło obok ołtarza z relikwiami metropolity halicko-lwowskiego bł. Jakuba Strzemię. W 2001 urnę z sercem ofiarowano katedrze lwowskiej. Papież Pius XI nazwał go jednym z największych Biskupów Świata.
Jeszcze za życia mówiono o nim jak o świętym. Został beatyfikowany 26 czerwca 2001 przez Papieża Jana Pawła II podczas jego wizyty we Lwowie. Kanonizacja Józefa Bilczewskiego przez papieża Benedykta XVI odbyła się 23 października 2005 w Rzymie. Datę kanonizacji wyznaczył jeszcze Jan Paweł II*.
*źródło: Wikipedia
fot. Adam Łazar
